Adrianopol 14 kwietnia 1205

Opisywany tu konflikt różni się od stereotypowego obrazu średniowiecznych wojen. Wpopularnych wyobrażeniach walczono tylko albo znajbliższymi sąsiadami, albo zmuzułmanami wich egzotycznych krajach. Tymczasem bitwa adrianopolska była jednym zpunktów zwrotnych wszeregu kampanii, wktórych rycerze zpółnocno-zachodniej Francji iWenecjanie walczą zPołowcami na terenie Grecji iBułgarii.
Wdodatku nie był to jakiś osobliwy, przelotny epizod bez znaczenia. Przeciwnie, działania obu stron były wynikiem ich dalekosiężnej ikonsekwentnie prowadzonej polityki. Poznanie tego teatru działań pozwala wyjaśnić przyczyny kierunków wielkiej polityki głównych graczy na ówczesnej arenie geopolitycznej, jak ibrak aktywności winnych, zdawałoby się ważnych strefach.
Całość rozgrywała się na terenie bliższym geograficznie ikulturowo niż Bliski Wschód, lecz słabiej znanym whistoriografii. Oprócz ofensywy flandryjsko-weneckiej, kolonizacji Bułgarii przez Połowców iwalki Bułgarów owolność, wtle widać działalność strategii wielu bliższych idalszych państw. Pokonane Bizancjum się nie poddaje, Wołosi koczują na coraz szerszym terenie, łacinnicy tworzą kolejne efemeryczne państwa wGrecji, widać politykę sąsiednich Węgier czy Serbii, niemieckie parcie na wschód, pośrednio działalność Rusi czy muzułmanów...