Polska książka artystyczna po 1989 r.

W niniejszej pracy autor spogląda na książkę artystyczną z dwóch różnych perspektyw, składających się na dwie części tej publikacji. Pierwsza z nich węższa analizuje interesujące go zagadnienie od strony bibliologii. Omawiane zjawisko zostaje skonfrontowane z teoriami księgoznawców i dorobkiem reprezentowanej przez nich nauki w celu sprawdzenia, czy i w jakim stopniu możemy mówić o książce artystycznej jako o książce właśnie. Część druga zaś poświęcona jest relacjom między tekstem literackim a wizualną formą dzieła w różnych typach dzieł określanych często słusznie bądź nie mianem książki artystycznej. Zastosowana perspektywa jest tu znacznie szersza, a samo użycie tytułowego terminu mniej rygorystyczne. Jej zasadniczym zadaniem jest sprawdzenie semiotycznych relacji między tekstem a jego fizyczną obudową w różnego rodzaju publikacjach: pięknych książkach, liberaturze, book-objects i innych. Tego, jak sama forma dzieła może przetwarzać i interpretować zawarte w nim treści literackie.