Polski korpus inżynierów wojskowych

Celem niniejszego dzieła jest przedstawienie polskiej inżynierii wojskowej w latach 1800-1831, jej organizacji, liczebności, zaopatrzenia i składu osobowego. To wszystko stanowi punkt wyjścia do omówienia prac inżynieryjnych, zarówno w czasach pokojowych jak i wojennych, a były one niezwykle różnorodne i intensywne. Od robót typowo wojskowych wznoszenia twierdz, budowy mostów polowych udziału w oblężeniach po cywilną kartografię, demarkację granic, architekturę i budownictwo.
Czytelnika z pewnością zainteresuje próba odpowiedzi na pytanie, kim byli oficerowie i żołnierze wojsk inżynieryjnych: gdzie się urodzili, jak byli wykształceni, jak wyglądały ich kariery i życie prywatne. Podjęta została również próba ustalenia ich poglądów politycznych, co udało się niestety tylko fragmentarycznie. Analiza tak różnorodnych elementów miała na celu ustalenie, czy istniały charakterystyczne cechy wyróżniające inżynierię jako rodzaj wojsk.
Aby ułatwić właściwą ocenę niełatwej przecież materii, w rozbudowanym wstępie przedstawiona została historia inżynierii najważniejszych państw europejskich; Korpus Inżynierów Rzeczpospolitej Obojga Narodów od narodzin w epoce saskiej po powstanie kościuszkowskie, oraz może niezbyt efektowne, ale ważne dla całości obrazu działania inżynieryjne Legionów Polskich i Polaków w służbie Francji...