Szkice antropozoficzne. Chrześcijańska droga..

Antropozofia, czyli mądrość o człowieku

Antropozofia jest przede wszystkim metodą poznania świata duchowego, chrześcijańską szkołą inicjacyjną - systemem ćwiczeń i medytacji, mających na celu przemianę człowieka. Jest również światopoglądem, będącym teoretycznym zapisem rezultatów tego poznania. Jest wreszcie propozycją budowy alternatywnej cywilizacji i kultury, ezoteryki, religii, sztuki, życia społecznego, politycznego i ekonomicznego, medycyny i techniki. Została zapoczątkowana przez austriackiego filozofa, wizjonera i gnostyka Rudolfa Steinera.

W Polsce jego myśli i dzieła przetłumaczył Jerzy Prokopiuk - gnostyk-antropozof, badacz myśli ezoterycznej, religijnej, filozoficznej i psychologicznej. Autor wielu książek. W tym zbiorze esejów prezentujących antropozofię od jej korzeni filozoficznych poprzez metody inicjacyjne po pewne formy realizacji jej idei w życiu religijnym, kulturalnym i społecznym.

Antropozofia Rudolfa Steinera jest metodą poszerzenia świadomości. Ma źródła w okultyzmie i ezoteryce. Zawiera elementy gnostycyzmu i różokrzyżostwa. Akceptuje astrologię i reinkarnację, z tą jednak różnicą, iż Steiner uważał, że astrologię należałoby przekształcić w astrozofię, i że ludzie reinkarnują się wyłącznie w ramach gatunku ludzkiego, nie zaś, jak w religiach wschodnich, w ramach wszystkich istot żywych. Antropozofia uważa Chrystusa za bóstwo słoneczne, gdyż tuż przed 25 grudnia ma co roku miejsce przesilenie zimowe, toteż w wielu religiach ten dzień był dniem narodzin bóstw słonecznych. Według Steinera, człowiek może prowadzić tego rodzaju badania, rozwinąwszy w sobie zdolność jasnowidzenia. Fundamentalnym dziełem antropozofii jest Wiedza tajemna w zarysie, opisująca przyszłe losy Ziemi i ludzkości.

W antropozofii bardzo ważna jest zasada ,,łączenia Nieba z Ziemią" (przemiany duchowej Człowieka i Natury), jak i antropozoficzna historiozofia, według której w procesie rozwoju człowieka pierwszą fazą była faza ścisłego związku człowieka ze światem duchowym (dominacja Bóstwa nad człowiekiem), w fazie drugiej rozpoczął się proces emancypacji człowieka (rozwój filozofii i nauki z techniką), w której stał się względnie niezależnym podmiotem, w fazie trzeciej zaś, która zaczęła się w naszych czasach, zadaniem człowieka jest poznawczy powrót do świata duchowego - bezpośredniego kontaktu z Bogami - z zachowaniem podmiotowości i wolności (człowiek jako współpracownik Bóstwa).