Krystyna Sienkiewicz. Różowe zjawisko

Bogato ilustrowana opowieść o dzieciństwie, młodości (barwne lata legendarnego STS-u) i dorosłym życiu, o miłości i przyjaźniach, a przede wszystkim wspaniałej karierze Krystyny Sienkiewicz gwiazdy telewizji, filmu, kabaretu, radia i estrady. Od pamiętnych ról filmowych (m.in. w Rzeczypospolitej babskiej, Lekarstwie na miłość czy serialu Rodzina Leśniewskich) po świetne kreacje teatralne i kabaretowe (była m.in. gwiazdą niezapomnianego Kabareciku Olgi Lipińskiej). Teatr zawsze był dla niej świątynia, estrada zaś gwarantowała bliski kontakt z publicznością i pieniądze, do filmu jak sama mówi miała zezowate szczęście. Każda formę artystyczna zawsze traktowała niezwykle poważnie ze względu na odbiorcę, do którego podchodziła bardzo serio. Może właśnie dlatego w każdej z tych form odnajdywała się i odnajduje wyśmienicie. Grzegorz Ćwiertniewicz przedstawia też mniej znaną twarz Sienkiewicz utalentowanej plastycznie (była studentką ASP w Warszawie) i literacko (autorka wspomnieniowej książki Cacko, Haftowane gałgany, zbioru opowiadań zgadnij, z kim leżę).
O swojej fascynacji aktorką Grzegorz Ćwiertniewicz mówi tak: Krystyna Sienkiewicz to charyzma. Talent. Różowe zjawisko STS. Wielki Człowiek. Czytam ja. Oglądam. Słucham. Podziwiam. Chodziła małymi ścieżkami, aby cos zdobyć. Tego się od niej uczę. Rzetelność autora polonisty i recenzenta teatralnego jego wnikliwość i podziw dla bohaterki książki zaowocowały świetnym opisem jej osobowości - niepowtarzalnej i uwielbianej przez kilka pokoleń widzów. Od lat kojarzona z tzw. komedianctwem lirycznym, o swej publiczności powiedziała w jednym z wywiadów: Oni wiedzą, że ja chcę być ich doktorkiem. Leczyć śmiechem. I choć życie nie oszczędzało jej trosk i chorób od lat aktorka zmaga się z chorobą oczu to ona się nie daje. Krystyna kocha życie! Udaje, że jest wobec niego naiwna, wybacza mu niepowodzenia. To ono nauczyło ja pokory. Stara się widzieć w nim to, co dobre. Często padała i pada ofiara swojej ufności wobec życia, ale stara się nie dopuszczać do siebie złych wspomnień. Oryginalnie definiuje szczęście. Mówi, że trzeba nim określać mniejsze zło. Mieliśmy wypadek? Cieszmy się, że przeżyliśmy! Złamaliśmy prawa rękę? Cieszmy się, że nie obie! Warto przyjąć jej filozofie zachęca Grzegorz Ćwiertniewicz.
Biografię dopełniają opinie filmoznawców i teatrologów oraz wspomnienia przyjaciół aktorki. Osobny rozdział poświęcony został jej wieloletniej przyjaźni z Agnieszką Osiecką.