Kiedyś na pewno

Rodzice Kamili ciągle się kłócą. O wszystko. Ich kłótnie przypominają wręcz relacje małych dzieci, wciąż robiących sobie na złość. Kamili trudno zatem z nimi żyć, bo nieustannie lawiruje między nimi obojgiem. Na szczęście jest zaskakująco w swoim postrzeganiu świata dojrzała. U rodziców Doroty jest zupełnie inaczej. To światowej sławy scenografowie, rzadko bywający w domu, praktycznie nieznający swoich obu córek. Obowiązki rodzicielskie wypełniają, dzwoniąc co jakiś czas do domu, w którym dziewczynkami opiekuje się babcia.
I, jak to w życiu bywa, a młodzieńcze serca nie drzemią pojawia się uczucie. Jakby go nie nazwać emocją, zadurzeniem, fascynacją, młodzieńczą miłością. I bywa ono różne czasem budujące, czasem destrukcyjne.
Kamila na wakacyjnym zgrupowaniu poznaje przystojnego lekkoatletę Waligórę, któremu nie potrafi się oprzeć. Gdy wraca do domu, jej związek z Arturem nie jest już taki sam. Dorota natomiast po nudnych wakacjach u dziadków z utęsknieniem idzie do szkoły, gdzie początek roku przyniesie niespodziankę w postaci przystojnego studenta prowadzącego zajęcia WF-u.
Kruchość związków, które rozpoczynają się w młodym wieku jest powszechna, co nie znaczy, że mniej boleśnie odczuwana niż w wieku dojrzałym.
A zdrada boli zawsze I ma różne oblicza.
Co jest w niej bardziej istotne w zdradzie: fakt jej zaistnienia czy pobudki kierujące człowiekiem?
Ewa Nowak porusza trudne tematy i sprawnie prowadzi splatające się watki aż do ostatnich zdań, nie zaniedbując żadnego z nich. Jak w życiu: akcja - reakcja i konsekwencje.