Dziennik zimowy. Autobiografia

Niezwykle osobiste i poruszające rozważania na temat ciała i upływu czasu.Trzydzieści lat po wydaniu książki Wynaleźć samotność, w której tak znakomicie opisałswoją młodość i relacje z ojcem, autor przedstawia nam kolejne niekonwencjonalnewspomnienia - w nich z kolei zawarł poruszającą opowieść o życiu i umieraniuswojej matki.Auster rozpoczął pisanie Dziennika zimowego miesiąc przed swoimi 64. urodzinami.Co ciekawe, tekst jest pisany w drugiej osobie, jakby autor samemu sobie opowiadałswoje życie. Właściwie głównym bohaterem dziennika jest ciało - zmieniające się,doznające urazów, bólu, przyjemności, rozkoszy i najprostszych zmysłowych odczuć- chłodu, ciepła słońca, przyjemności leżenia w gorącej kąpieli.Dziennik zimowy to także opowieść o miejscach i ludziach, których spotkał w swoimżyciu. O miłościach, romansach, przyjaźniach i nieuchronnie zbliżającej się starości.Wielbiciele twórczości Austera znajdą tu wszystkie zalety jego pisarstwa: klarownyi błyskotliwy styl, dbałość o detale, wrażliwość, fascynację sztuką i wreszcie umiejętność
trzymania czytelnika w napięciu do ostatnich stron