Honor bez egzageracji

Dla klientów znad Wisły paryski rynek wyrobów luksusowych stanowił nie

tylko hurtownie rzeczy piękniejszych, ale przede wszystkim hurtownie

rzeczy tańszych niż ich dostępne w Rzeczpospolitej odpowiedniki. Często

był także składem rzeczy nad Wisła niemal nieosiągalnych. Przy planowaniu

zakupów i importów magnateria musiała się jednak liczyć z faktem, ze ich

organizacja wiąże się z koniecznością przynajmniej częściowego wyjścia

poza pasywistyczny model gospodarczy, koniecznością podjęcia ryzyka czy

narażenia na szwank własnego spokoju. Mimo tych trudności bilans potencjalnych

zysków i strat równoważył się. Stawka transakcji było bowiem nie

tylko zdobycie rzeczy tańszych, ale także pozyskanie zakodowanych

w nich znamion wysokiej pozycji społecznej. Rzeczy paryskie pozwalały

bowiem pozyskać wysoki kapitał symboliczny bez proporcjonalnego

osłabienia kapitału ekonomicznego, a przez to w sposób niemal niezauważony

oszukiwać innych uczestników pola. W ramach magnackiej obyczajowości

paryskie zakupy i importy stanowiły wiec inwestycje ze wszech miar

racjonalna. Dotyczyły wizerunku, który nie tylko był w pewnym stopniu

bezcenny, ale także sam mógł przynosić zysk.