Sprawa pułkownika Miasojedowa

Powieść, w której osoby, daty i wydarzenia są autentyczne; prawie dokumentarna i jednocześnie stanowiąca ogromne osiągnięcie artystyczne.
Miasojedow, pułkownik żandarmerii carskiej, oskarżony o szpiegostwo na rzecz Niemiec, został skazany na śmierć przez rosyjski sąd polowy w Warszawie. Stracono go w Cytadeli warszawskiej, a jego żonę skazano na osiedlenie w Kraju Ałtajskim.
Mackiewicz odkrył, że sprawa Miasojedowa nie została zamknięta powieszeniem jej bohatera. Koło losu jeszcze raz się obróciło i chociaż historia rzekomo się nie powtarza, jesteśmy świadkami nowej sprawy, bliźniaczo do tamtej podobnej, choć w innych okolicznościach się rozgrywającej. W każdym razie sprawa Miasojedowa znalazła swój ostateczny finał dopiero, gdy w roku 1945 bomby alianckie spadły na Drezno.
To powieść niezwykła To thriller i Dostojewski, ale Dostojewski o tchnieniu epickim Tołstoja i współczesnej technice powieściowej Hemingwaya.
Juliusz Sakowski, przemówienie na posiedzeniu emigracyjnej Akademii Literatury, Wiadomości 1963 nr 32

Bardzo współczesna powieść historyczna. Przebrzmiała, zdawałoby się, afera XIX-wieczna jest w swej najgłębszej wymowie sprawą najaktualniejszą, najbardziej współczesną naszą sprawą.
Głównym winowajcą śmierci Miasojedowa jest nieobliczalna, łatwowierna, surowa a niesprawiedliwa dusza zbiorowa, opinia publiczna.
Michał Sambor (Michał Chmielowiec), Wiadomości 1963 nr 10

Miasojedowa przeczytałem i głęboko przeżyłem. Ta powieść może wprowadzić w depresję, szczególnie w kontekście ponadczasowych, a wiec również dzisiejszych wojen, manipulacji i malwersacji politycznych Właściwie jeszcze trudniejsze w percepcji są losy jego żony...
Jan Kubasiewicz w liście z września 2007