Wiek kapitału 1848-1875

W historii współczesnej Europy lata 18481875, okres opisywany przez Erica Hobsbawma w Wieku kapitału, drugiej części jego wszechogarniającej historycznej tetralogii, były niczym oko cyklonu spokojne trzydziestolecie odgraniczone z jednej strony przez socjalistyczną rewolucję, której koniec przypadł na rok 1848, a z drugiej przez nadchodzącą rzeź. Ten czas był także złotą epoką dla burżuazji i rodzącego się kapitalizmu. Hobsbawm z wielką uwagą śledzi wszystko to, co było jej katalizatorem: odkrycia geograficzne i kolonizacja, abolicja, liberalizacja gospodarek, rozwój technologiczny, masowe kształcenie inżynierów, a także pojawienie się protestanckiej etyki pracy. Mistrzowski przegląd drugiej połowy XIX wieku bazujący na bogactwie materiałów i ich głębokim zrozumieniu.
To, w mojej opinii, najwybitniejsza praca Erica Hobsbawma, zestawienie wielości transformacji zaszłych w epoce wiktoriańskiej w spójną i niebywale przekonującą narrację historyczną.
Tony Judt
Eric Hobsbawm (19172012) brytyjski historyk austriackiego pochodzenia, członek Akademii Brytyjskiej, długoletni wykładowca Birkbeck College na Uniwersytecie Londyńskim. Wybitny badacz historii nowoczesnej, zwłaszcza XIX i XX wieku, teoretyk nacjonalizmu (autor pojęcia wynalezionych tradycji), historyk idei. Nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej ukazały się Wiek rewolucji. 1789-1848 (2014) oraz Jak zmienić świat. Marks i marksizm 18402011 (2013).