Wyścig do Baku

Zakaukaski Teatr Działań Wojennych nie przyniósł wlatach 19141917 chluby ani prestiżu osmańskiemu państwu ijego siłom zbrojnym. Pasmo katastrofalnych klęsk, niezwykle kosztownych kontruderzeń, tragiczny wskutkach rewanż na chrześcijańskiej ludności Anatolii Wschodniej wszystko to przyczynić się miało do dalszego osłabienia, awniedługim czasie do upadku Imperium. Na początku 1918 r. Turcy stanęli jednak przed szansą odwrócenia niekorzystnego biegu wojny ipowetowania strat. Rewolucyjna zawierucha wRosji oraz rozkład starej armii carskiej otworzyły przed osmańskimi przywódcami niezwykle obiecujące możliwości. Otomański wódz naczelny (de facto) Enver Pasza postanowił wykorzystać sytuację i, nie bacząc na trudne położenie na innych frontach ani na stanowisko niemieckiego sojusznika, rzucił swe wojska do ofensywy. Rozpoczęła się tym samym turecka interwencja na Zakaukaziu wieloetapowa seria operacji wojskowych, toczonych równolegle znie mniej dramatycznymi iskomplikowanymi negocjacjami dyplomatycznymi (Brześć Litewski, Trabzon, Batumi, Berlin). Przez dziewięć kolejnych miesięcy, wiedzione panturańską wizją polityczną, ale przede wszystkim uwarunkowaniami geopolitycznymi iekonomicznymi, wojska Envera kontynuowały swój marsz przez Armenię iAzerbejdżan, kończąc go dopiero wlistopadzie pod murami dagestańskiego miasta Port-Pietrowsk...