Duchowy wymiar twórczości

We współczesnym świecie, w którym zauważalny jest postęp w wielu dziedzinach życia ludzkiego, należy zadać pytanie o cel rozwoju człowieka. Czy postęp jest celem samym w sobie? Czy odwołuje się do innego celu? Jaka ma być postawa człowieka wobec świata i ludzi? To nie są pytania stawiane tylko filozofowi, ale także teologowi.
W naszej monografii pragniemy ukazać wymiar ludzki i teologiczny postępu. Kościół ma szczególną misję wspierania twórczości. Zamysł ten realizuje przez analizę jej poszczególnych wymiarów. W kwestii zasad nauczanie etyczne ma pierwszeństwo, a w budowaniu osobowości liczyć się powinny normy moralne.
Na początku rozważań analizowaliśmy zagadnienie postępu w cywilizacji łacińskiej. Celem różnych aspektów twórczości jest dążenie do wspólnego dobra, integralny rozwój techniczny, kulturowy i duchowo-teologiczny. Stały i intensywny kontakt z kulturą, sztuką i przyrodą wychowuje do dobra, uczy podziwiania piękna, prowadzi do szukania prawdy.
Współczesna kultura usiłuje często odwieść ludzi od chronienia podstawowych wartości, takich jak miłość małżeńska, rodzinna, dobre wychowanie, przyjazne obyczaje. Często panuje przekonanie, że każdy może sam tworzyć swoją moralność. Takie podejście można określić mianem samoubóstwienia człowieka, które prowadzi do moralnej i poznawczej dezorientacji. Ważny jest zatem obecnie kulturowy przekaz, świat prostych pojęć (prawda, dobro, wiedza), dynamizm twórczy.
- fragment wprowadzenia