Pozytywistów spotkania z naturą...

Książka Dariusza Piechoty to zbiór ciekawych i rzetelnie napisanych szkiców, które mierzą się z odpowiedzią na pytanie o znaczenie \"spotkania pozytywistów\"" z odczarowaną przez dziewiętnastowieczne przyrodoznawstwo naturą. Tematyka książki nienowa o czym świadczą liczne w niej odwołania do obszernej bibliografii nowy jest język badawczy oparty na koncepcjach ekokrytycznych które pozwalają Autorowi wydobyć z tekstów twórców pozytywistycznych fragmenty rodzącego się nowego dyskursu humanistycznego antycypującego współczesną refleksję i pisarstwo spod znaku /green reading/. *(prof. Ireneusz Gielata)* Książka łączy perspektywy ekokrytyki i historii literatury. Pierwsza z nich każe autorowi stawiać pytania dotyczące statusu przyrody w tekstach literackich i widzenia universum natury druga - zastanawiać się nad filozoficznymi i artystycznymi konsekwencjami światopoglądowego fundamentu epoki. Celem książki jak czytamy we wstępie jest prześledzenie spotkania pisarzy z pokolenia pozytywistów ze światem natury. Spotkanie to zaś wydaje się interesujące i ważne nie tyle ze względu na frekwencję obrazów przyrody w ich pisarstwie co przede wszystkim z uwagi na wyraźny gest zerwania z antropocentrycznym paradygmatem opisu rzeczywistości.
"