Mimo, że jestem chory i jak ocet kwaśny...

Poprzez wydanie listów wymienianych między Józefem Ignacym Kraszewskim a Karolem Estreicherem chciałam przybliżyć czytelnikom sposób, w jaki zapełniali pustkę niezwykli ludzie w XIX wieku, których nazwiska przetrwały w pamięci do naszych czasów: Kraszewskiego za dokonania literackie, Estreichera za osiągnięcia na polu bibliograficznym i jako dyrektora Biblioteki Jagiellońskiej. Jest to całość dostępnej korespondencji. []

Zakres tematyczny listów jest bardzo szeroki od wydarzeń z życia codziennego (np. ślub córki Estreichera lub samobójstwo w jego rodzinie) po spisy tłumaczeń Dantego. Wydarzenia ze świata politycznego, mające wpływ na zmiany w szkolnictwie, stawały się tłem do opisów życia Uniwersytetu Jagiellońskiego, a więc i Biblioteki. Listy były też okazją do wymiany plotek i informacji (bibliograficznych, kulturalnych, wydawniczych). Miały również zapewnić przyjacielski kontakt i pociechę w sytuacjach trudnych (Kraszewski w więzieniu). []

Ich listy to ciekawy materiał historyczny do studiów nad przemianami w polityce, kulturze i nauce XIX wieku. Pozwalają na poznanie warsztatów pracy, zakresów zainteresowań i sposobów zdobywania informacji. Korespondencja ta przedstawia również historię relacji między Józefem Ignacym Kraszewskim a Karolem Estreicherem.