Samochód pancerny WZ. 29 Ursus

Technika Broni i Umundurowanie, (TBiU) - to seria publikacji Wydawnictwa ZP. Każdy zeszyt jest monografią zazwyczaj jednego typu samolotu, pojazdu, broni, uzbrojenia lub munduru.
Pubikacje zawierają historię jego powstania, opis poszczególnych prototypów i wariantów, opis techniczny, ewentualne zastosowanie bojowe, itp.
Rozwinięcie seryjnej produkcji samochodów Ursus przyczyniło się do rozwoju krajowego przemysłu motoryzacyjnego. Ramy podwozia dostarczał dział metalowo-przetwórczy Towarzystwa Starachowickich Zakładów Górniczych, akumulatory Zakłady Akumulatorowe Tudor w Piastowie, osprzęt zapłonowy fabryka Magnet Z. Popławskiego w Warszawie, instalację oświetleniową Fabryka Żyrandoli Elektrycznych A. Marciniak w Warszawie, Wronia 23, chłodnice i zbiorniki Fabryka Wyrobów Metalowych Bielany (dawny Tank) w Warszawie, Kamedułów 7, opony i dętki Fabryka Gum Jezdnych (dawny Pneumatyk) w Poznaniu, Mielżyńskiego 1 późniejszy Stomil. Zakłady te miały oczywiście swój udział także w produkcji samochodów pancernych wz. 29.
W Sztabie Głównym Wojska Polskiego zaczęto pod koniec lat dwudziestych rozważać możliwość zastosowania do współpracy z kawalerią typu cięższego, lepiej uzbrojonego wozu bojowego, co wiązało się m.in. z niezadowalającymi doświadczeniami z lekkimi pojazdami wz. 28.
W kierowanym przez porucznika Rudolfa Gundlacha (późniejszego wynalazcy rewelacyjnego peryskopu odwracalnego) zespole pracowników biura konstrukcyjnego broni pancernych w Wojskowym Instytucie Badań Inżynierii zwrócono w związku z tym uwagę na projekty biura konstrukcyjnego zakładów Ursus, dotyczące trzy osiowych pojazdów z napędzanymi obydwiema tylnymi osiami, lub z tylną osią wleczoną.