Stałe motywy metafizyczne w twórcz. M. Cwietajewej

Autorka wnikliwie przygląda się motywom metafizycznym w liryce Mariny Cwietajewej, dostrzegając określoną systematykę w ich występowaniu i tendencję do ich nieustannej metamorfozy. Mistrzostwo słowa poetki potwierdza po raz kolejny, że dokonała ona przełomowej zmiany w rozumieniu istoty poezji XX wieku, a głębia jej refleksji nad istnieniem świata i człowieka w tym świecie zbliżała ją do filozofii. Motywy, którymi posługiwała się Cwietajewa, były bowiem dotychczas zarezerwowane dla dyskursu filozoficznego, ponieważ odnosiły się do takich pojęć jak przestrzeń i czas, dusza i ciało, życie i śmierć, światło i ciemność, milczenie i dźwięk, Bóg. Mimo iż poetka niejednokrotnie powracała w swoich wierszach do tych motywów, to za każdym razem zaskakują one głębią znaczeń i siłą wyrazu. Dla badacza i czytelnika twórczość Mariny Cwietajewej to niekończące się odkrywanie ukrytych sensów i rozkodowywanie emocji zamkniętych w wyrafinowanych formach słownych.