Życie Ewangelią

Kiedyś od pewnego duchownego usłyszał, że Ewangelią można było żyć wI wieku po Chrystusie, anie dziś. Ks. Jan Zieja, świadek wieku, rozkochany wnaśladowaniu Chrystusa, był zaprzeczeniem tej opinii iżywym dowodem na istnienie Boga. Jego wizja życia Ewangelią była szczera iprowokacyjna, spójna ipozbawiona wątp- liwości: Miłość większa niż śmierć. Inny bliski jak brat. Napisał modlitwę do Matki Bożej po hebrajsku, bo była Żydówką. Był orędownikiem nie otwartości, lecz miłości do starszych braci wwierze. Ratował ich podczas wojny, studiował ich historię, nie nawracał. Nigdy nie zabijaj nikogo, wypisał kiedyś na polskiej fladze iwywiesił jak transparent. Był skrajnym pacyfistą, miał jechać do Indii, żeby dołączyć do ruchu Gandhiego. Został wPolsce istał się jednym zzałożycieli Komitetu Obrony Robotników. Nie uznawał granic, uważał je za opresyjne. Pieszą pielgrzymkę do Stolicy Apostolskiej odbył bez pieniędzy ipaszportu, wstroju żebraka. Dziś zapewne otworzyłby ramiona na uchodźców, bo Ewangelia nie znosi kompromisów.
Z kart wznowionej opowieści znów mówi do nas zanurzonych w zmąconym świecie prosto, surowo, kojąco.